Verbum

ратано́гія, ‑іх.

Атрад марскіх беспазваночных падкласа вышэйшых ракападобных.

ратапры́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Друкарская машына малога фармату, заснаваная на афсетным прынцыпе друкавання.

[Англ. rotaprint.]

рата́тар, ‑а, м.

Апарат для капіравання рукапісаў, чарцяжоў, малюнкаў.

[Ад лац. rotare — круціць.]

рата́тарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рататара, прызначаны для рататара. Рататарны вал. Рататарная папера.

ратаўні́к, ‑а, м.

Тое, што і ратавальнік.

ратаўні́чы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і ратавальны.

ратацы́зм, ‑у, м.

Спец. Картавасць, няправільнасць у вымаўленні гука «р».

[Ад грэч. rhō — назва літары «р».]

ратацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на прынцыпе кручэння асобных дэталей. Ратацыйны рухавік. Ратацыйная машына.

•••

Ратацыйная матыка гл. матыка.

рата́цыя, ‑і, ж.

1. Ратацыйная друкарская машына.

2. Спец. Перыяд часу, на працягу якога ўсе палі якой‑н. гаспадаркі павінны быць заняты культурамі ў адпаведнасці з севазваротам.

[Ад лац. rotatio — вярчэнне.]

ра́тман, ‑а, м.

Гіст. Член органа гарадскога ўпраўлення (магістрата, ратушы) у Расіі ў 18–19 стст.

[Ням. Ratmann.]