Verbum

газаві́к, ‑а, м.

Разм.

1. Работнік газавай прамысловасці.

2. Работнік па газіфікацыі і абслугоўванню газавых установак.

га́завы ​¹, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да газу ​¹ (у 1 знач.), звязаны з яго выкарыстаннем. Газавая прамысловасць. // Які дзейнічае пры дапамозе газу. Газавы рухавік. Газавая турбіна. Газавая пліта.

2. Звязаны з прымяненнем газаў як сродку барацьбы. Газавая атака.

•••

Газавае рэзанне гл. рэзанне.

Газавая гангрэна гл. гангрэна.

Газавая зварка — тое, што і газазварка.

га́завы ​², ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да газу ​². // Зроблены з газу ​². Газавая хустка.

га́завы ​³, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да газы. Газавая бочка. // Які дзейнічае пры дапамозе газы. Газавая лямпа. Газавы ліхтар.

газагенера́тар, ‑а, м.

Апарат для атрымання газу з цвёрдага або вадкага паліва; печ асобай будовы для вырабу генератарнага газу. Ператварэнне арганічнай часткі торфу ў газ ажыццяўляецца ў асобых апаратах — газагенератарах. «Беларусь».

газагенера́тарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да газагенератара. Газагенератарная ўстаноўка.

газазабеспячэ́нне, ‑я, н.

Арганізаваная падача і размеркаванне газавага паліва для патрэб народнай гаспадаркі.

газазва́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да газазваркі, прызначаны для яе. Газазварачныя работы. Газазварачная майстэрня.

газазва́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Спосаб зваркі металаў плаўленнем пры дапамозе полымя газавай сумесі, якая выцякае са зварачнай гарэлкі.

газазва́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца газазваркай.

газалі́н, ‑у, м.

Вадкі прадукт перагонкі нафты, які скарыстоўваецца ў якасці паліва для рухавікоў ўнутранага згарання; недаачышчаны бензін.

газалі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да газаліну, звязаны з яго вытворчасцю і выкарыстаннем. Газалінавы пах. Газалінавы цэх. // Які працуе на газаліне. Газалінавы рухавік.