Verbum

перары́вістасць, ‑і, ж.

Уласцівасць перарывістага.

перары́вісты, ‑ая, ‑ае.

1. Які перапыняецца, перарываецца цераз кароткія прамежкі часу; няроўны. Перарывістае дыханне. Перарывісты гудок. Перарывісты голас. // Спец. Які перарываецца цераз пастаянныя прамежкі часу. Перарывісты ток.

2. З прамежкамі, не суцэльны. Перарывістая лінія.

перарысава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перарысаваць.

перарысава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.

1. Зрабіць копію з рысунка; зрысаваць. Перарысаваць узор. Перарысаваць партрэт.

2. Нарысаваць нанава, іначай.

перарысо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перарысоўваць — перарысаваць.

перарысо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да перарысоўваць.

перарысо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перарысаваць.

перарысо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы; Р мн. ‑совак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перарысоўваць — перарысаваць.

перары́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перарыць.

перары́ў, ‑рыву, м.

1. Разрыў, раз’яднанне чаго‑н. на часткі. Перарыў провада. // Месца абрыву, разрыву.

2. Непаслядоўнасць у якой‑н. дзейнасці, працэсе і пад.; пропуск. З таго часу, зімою, з перарывамі, хадзіла многа старых.. у Нёмнаборскую школу за паўвярсты. Чорны.

3. Спыненне (звычайна ненадоўга) дзеяння, развіцця чаго‑н. Гаварыць з перарывамі.

4. Прамежак часу, на які спыняецца дзеянне, развіццё чаго‑н. Словы знікалі ў кулямётным стракатанні, але ў перарывах, у адразу наступіўшай густой цішыні, яны выразна вырываліся, выплывалі знаёмай мелодыяй. Лынькоў. [Ягор:] — Дык назначайце выбары! А то ў мяне будзе перарыў у стажы. Шамякін.