перараша́ны і перарэ́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад перарашаць.
перараша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Рашыць усё, многае. Перарашаць усе задачы.
перарашы́ць, ‑рашу, ‑рэшыш, ‑рашыць; зак., што.
Рашыць іншым спосабам, іначай. Перарашыць задачу.
перарва́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад перарваць.
перарва́цца, ‑рвецца; зак.
1. Разарвацца, парвацца надвае, на часткі. Вяроўка перарвалася. Ланцуг перарваўся.
2. Перапыніцца, спыніцца на некаторы час. Нарада перарвалася. Гаворка перарвалася. □ [Андрэй] быў рад, што сябар выйшаў на волю. У той жа час было шкада, што перарвалася сяброўства. Колас. Голас раптам, нібы ад спалоху, знізіўся. Нейкі момант праліпеў дрыжуча, кволенька, а потым перарваўся зусім. Кулакоўскі.
перарва́ць, ‑рву, ‑рвеш, ‑рве; ‑рвём, ‑рвяце; зак.
1. што. Разарваць, раздзяліць надвае, на часткі. Перарваць дрот. / у безас. ужыв. Трос перарвала, як нітку. Мележ.
2. што. Перапыніць, спыніць на некаторы час якое‑н. дзеянне, развіццё чаго‑н. Перарваць штодзённую работу. □ Апошняя вайна надоўга перарвала перапіску паміж сёстрамі. Васілевіч. // што. Парушыць які‑н. стан, працэс. Перарваць маўчанне. Перарваць сон. □ І раптам песню перарваў гучны і радасны крык. Шамякін. Змрочныя думкі Грыбоўскага перарваў лёгкі трэск галінак. Курто. // каго. Перабіць чыю‑н. размову, гутарку. — Хто там? — адразу перарваў сам сябе на няскончаным слове Скуратовіч. Чорны.
3. што. Разарваць, парваць на часткі ўсё, многае. Перарваць усе ніткі.
пераржаве́ць, ‑ее; зак.
Ад іржы распасціся на часткі, стаць непрыгодным. Дрот пераржавеў у многіх месцах.
пераро́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.
Разм. Дзеянне паводле дзеясл. перарабіць (у 1–3 знач.).
пераро́блены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад перарабіць.