недапасава́насць, ‑і, ж.
Уласцівасць недапасаванага.
недапасава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, у якім няма стройнасці, адзінства. Недапасаваныя рухі гімнастак.
2. Спец. У граматыцы — які не звязаны граматычнай сувяззю дапасавання. Недапасаванае азначэнне.
недапе́ты, ‑ая, ‑ае.
Не спеты да канца. Дзесьці тут і песні тыя недапетыя, Што спявалі ў час апошні свой сябры. Бялевіч.
недапе́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад недапячы.
2. перан.; у знач. прым. Разм. Недастаткова падрыхтаваны да якой‑н. працы; малавопытны. Калі падчас трапіцца які-небудзь крыху недапечаны трактарыст, то мала карысці. Кулакоўскі.
3. перан.; у знач. прым. Разм. Вялы, бязвольны. — Слухай, Андрэй, — сказаў [Тамаш], падышоўшы. — Чаго ты ляжыш? Не выспаўся, ці што? Нешта ты апошнія дні як недапечаны. Што з табою, скажы. Чарнышэвіч. // Прыдуркаваты. Недапечаны хлапец.
недапёк, ‑у, м.
1. Недастатковая прапечанасць хлеба і хлебных вырабаў.
2. Недадача печанай прадукцыі з адпушчанай колькасці мукі.
недапіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да недапіць.
недапі́саны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад недапісаць.
недапіса́ць, ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак., што і чаго.
Напісаць не поўнасцю, не да канца. Недапісаць пісьмо. // Не поўнасцю, не да канца спісаць. Недапісаць сшытак.
недапі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да недапісаць.
недапі́ткі, ‑каў; адз. няма.
Недапітыя астаткі чаго‑н.