Verbum

радыётэлеметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радыётэлеметрыі, служыць для яе. Радыётэлеметрычная інфармацыя.

радыётэлеметры́я, ‑і, ж.

Навука пра спосабы вывучэння на адлегласці з дапамогай радыёсігналаў стану чалавека, уласцівасцей верхніх слаёў атмасферы, касмічнай прасторы і інш.

радыётэлемеха́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Галіна тэлемеханікі, якая займаецца пытаннямі кантролю, вымярэння і кіравання аб’ектамі на адлегласці з дапамогай радыёхваль.

радыётэлемехані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радыётэлемеханікі.

радыётэлеско́п, ‑а, м.

Астранамічная прылада, прызначаная для рэгістрацыі і даследавання радыёвыпрамянення касмічных аб’ектаў. — Яшчэ ў шасцідзесятых гады, даследуючы з дапамогай радыётэлескопаў Венеру, нашы вучоныя ўстанавілі, што гэта планета абарочваецца вакол сваёй восі крыху менш чым за дзесяць зямных сутак. Шыцік.

радыётэлефані́я, ‑і, ж.

Перадача і прыём па радыётэлефоне мовы, музыкі і пад. (без тэлеграфнага кода).

радыётэлефо́н, ‑а, м.

Сукупнасць перадавальнай і прыемнай апаратуры для тэлефоннай сувязі па радыё. [Пашка:] — Васіль Макаравіч, вас выклікае к радыётэлефону Масква. Шчарбатаў.

радыётэлефо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радыётэлефона і радыётэлефаніі, прызначаны для сувязі па радыётэлефоне. Радыётэлефонная ўстаноўка.

радыётэ́хнік, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне радыётэхнікі.

радыётэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

1. Галіна тэхнікі, якая займаецца пытаннямі практычнага прымянення электрамагнітных ваганняў высокай частаты.

2. Навука аб электрамагнітных ваганнях высокай частаты. Тэарэтычная радыётэхніка.