Verbum

селенадэ́зія, ‑і, ж.

Раздзел астраноміі, які вывучае форму і памеры Месяца.

[Ад грэч. selēnē — Месяц, dáiō — падзяляю.]

селеналагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да селеналогіі.

селенало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае будову і хіміка-мінералагічны састаў Месяца.

[Ад грэч. selēnē — Месяц і logos — навука.]

селенацэнтры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на блізкай адлегласці ад Месяца, які абкружае Месяц; калямесячны.

селені́ды, ‑аў; адз. селенід, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічныя спалучэнні — вытворныя селену.

селе́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім саставе селен. Селеністы мінерал. Селеністая медзь.

селені́т ​¹, ‑у, М ‑ніце, м.

Разнавіднасць гіпсу залаціста-жоўтага або белага колеру, які ідзе на мастацка-бытавыя вырабы.

[Ад грэч. selēnē — Месяц.]

селені́т ​²,

гл. селеніты.

селені́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да селеніту ​¹, зроблены з селеніту. Селенітавая попельніца. Селенітавая ваза.

селені́тка,

гл. селеніты.

селені́ты, ‑аў; адз. селеніт, ‑а, М ‑ніце, м.; селенітка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. селеніткі, ‑так; ж.

У фантастычнай літаратуры — уяўныя жыхары Месяца.

[Ад грэч. selēnē — Месяц.]