Verbum

разбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разбіць.

разбінтава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разбінтаваць.

разбінтава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Разм.

1. Размотваючы, зняць з сябе бінт.

2. Стаць разбінтаваным, вызваліцца ад бінту. Рука разбінтавалася.

3. Развязацца, разматацца (пра бінт). Павязка разбінтавалася.

разбінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Размотваючы, зняць бінт з каго‑, чаго‑н. Разбінтаваць параненага. □ Максім таксама ўстаў і папрасіў доктара разбінтаваць галаву. Машара.

разбінто́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разбінтавацца.

2. Зал. да разбінтоўваць.

разбінто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разбінтаваць.

разбіра́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца разбіраннем жывёльных туш.

разбіра́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да разбіральшчык.

разбіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разбіраць.

разбіра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разабрацца.

2. Быць разборным, разнімацца на часткі.

3. Быць добра дасведчаным, адукаваным у якой‑н. галіне. Разбірацца ў мастацтве. □ — У машынах жа я не разбіраюся — тупы. Што я, у матор палезу? Пташнікаў. Ніхто лепш за .. [Рэню] не разбіраўся ў каварных нетрах алгебры. Лынькоў. // Магчы крытычна адносіцца да каго‑, чаго‑н., ацэньваць каго‑, што‑н. [Жэня], не слухаючы ніякіх маіх довадаў, даказеала мне, што я не разбіраюся ў людзях. Васілевіч. / Пра разумнага, разважлівага чалавека. — Чаму ў Сабатажніка было заўсёды гладка, без нечаканасцей? Кеміць чалавек, разбіраецца. Мыслівец.