Verbum

кінакампа́нія, ‑і, ж.

Капіталістычнае аб’яднанне, кампанія па вытворчасці кінафільмаў.

кінаканцэ́ртны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для канцэртаў і паказу кінафільмаў. Кінаканцэртная зала.

кінакарці́на, ‑ы, ж.

1. Тое, што і кінафільм.

2. Асобная копія кінафільма.

кінакла́сіка, ‑і, ДМ ‑сіцы, ж.

Выдатныя творы кінамастацтва, якія аказваюць глыбокі ўплыў на яго развіццё і на доўгі час захоўваюць сваё мастацкае значэнне.

кінакры́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Крытыка (разбор і ацэнка) кінафільмаў.

кіналенінія́на, ‑ы, ж., зб.

Сукупнасць хранікальна-дакументальных, навукова-папулярных і мастацкіх кінафільмаў, прысвечаных жыццю і дзейнасці У.І. Леніна.

кінало́гія, ‑і, ж.

Навука аб сабаках.

[Ад грэч. kynós — сабака і logos — навука.]

кінаманапо́лія, ‑і, ж.

Капіталістычнае аб’яднанне, манаполія па вытворчасці кінафільмаў.

кінамаста́цтва, ‑а, н.

Род мастацтва, творы якога ствараюцца з дапамогай кіназдымкі рэальных, спецыяльна інсцэніраваных ці адноўленых сродкамі мультыплікацыі падзей рэчаіснасці.

кінамеха́нік, ‑а, м.

Механік, які абслугоўвае кінаўстаноўку.