Verbum

вальнаду́мны, ‑ая, ‑ае.

Прасякнуты вальнадумствам, схільны да вальнадумства.

вальнаду́мства, ‑а, н.

Крытычныя або негатыўныя адносіны да пануючых палітычных, рэлігійных поглядаў, ладу. Праяўленнем вальнадумства, перадавых поглядаў Скарыны было выданне ім «Бібліі» на жывой народнай мове. Алексютовіч.

вальпу́ргіеў, ‑іева.

У выразе: Вальпургіева ноч — у старажытных германцаў свята пачатку вясны, якое з 8 ст. адзначалася ў ноч па 1‑е мая, калі, па нямецкіх народных павер’ях, збіраліся ў гарах Гарца ведзьмы і наладжвалі «вялікі шабаш».

[Назва ад каталіцкай святой Вальпургіі.]

вальс, ‑а, м.

1. Плаўны парны танец трохдольнага размеру. Пары кружацца ў вальсе.

2. Музычны твор трохдольнага размеру. Канцэртны вальс А. Глазунова.

[Фр. valse.]

вальсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак.

Танцаваць вальс, кружыцца ў вальсе. Можна было.. па-ранейшаму весела і лёгка вальсаваць, успамінаючы нашу ваенную маладосць, падпяваючы пра тую месячную ноч, якая не была ніколі нашай... Брыль.

вальта́ж, ‑у, м.

Устарэлая назва напружання ў электрычным ланцугу ў вольтах.

вальта́метр, ‑а, м.

Прылада для вызначэння колькасці электрычнасці.

вальтме́тр, ‑а, м.

Прылада для вымярэння напружання электрычнага току.

вальтыжо́р, ‑а, м.

Коннік, які добра валодае вальтыжыроўкай.

[Фр. voltigeur.]

вальтыжы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Спец. Займацца вальтыжыроўкай.