разню́хвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да разнюхваць.
разню́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разнюхаць.
разня́, ‑і, ж.
Масавае забойства, кровапраліцце. [Валуеў] ніколі не думаў, што боязь, уціск мовы і культуры і вечнае выстаўленне перад усімі свайго аўтарытэту і сілы можа прывесці толькі да нянавісці і, значыцца, рана ці позна — да паўстання і адкрытай разні. Караткевіч. // Рукапашны бой з прымяненнем халоднай зброі.
разняво́ленне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разнявольваць — разняволіць і разнявольвацца — разняволіцца.
разняво́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад разняволіць.
2. у знач. прым. Які дзейнічае, жыве, існуе без прымусу, без прыгнёту; вольны. Разняволеная праца. □ Пяюць гарады і багатыя сёлы, І лад разняволены, дужы й вясёлы. Глебка.
разняво́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.
Збавіцца ад няволі, прыгнёту, прымусу; стаць вольным.
разняво́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
Збавіць ад няволі, прыгнёту, прымусу; даць волю. Калгасны лад разняволіць асобу чалавека, вызваліць яе ад індывідуалістычных імкненняў — сцвярджае [Чорны ў аповесці «Лявон Бушмар»]. Луфераў.
разняво́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разняволіцца.
2. Зал. да разнявольваць.
разняво́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разняволіць.