разне́сціся, ‑нясецца; пр. разнёсся, ‑неслася і ‑няслася, ‑неслася і ‑няслося; зак.
1. Распаўсюдзіцца, пашырыцца. А на другі дзень слава аб .. [Сцёпавай] кнізе разнеслася на ўвесь атрад. Якімовіч. Неяк з самага рання ў нядзелю разнеслася чутка, што вярнуўся з фронту Уладыслаў Барэйка. Скрыган.
2. Прагучаць, стаць чутным на далёкую адлегласць. Раман адышоўся на загон, падняў з зямлі брусок і паляпаў па касе. Сухі звон разнёсся па кустах. Пташнікаў. Якаясь гармата, пэўна з тылу белафінаў, паслала сюды некалькі снарадаў. «Па машынах!» — разнеслася каманда. Беразняк.
3. перан. Хутка разысціся па чым‑н., у чым‑н. Па ўсяму целу маланкава разнеслася пякучая, затуманьваючая мозг гарачыня. М. Ткачоў.
разні́заны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад разнізаць.
разніза́цца, ‑ніжацца; зак.
Зняцца, спусціцца (пра што‑н. нанізанае).
разніза́ць, ‑нізку, ‑ніжаш, ‑ніжа; зак., што.
Зняць нанізанае. Разнізаць пацеркі.
разні́звацца, ‑аецца; незак.
Зал. да разнізваць.
разні́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разнізаць.
разні́к, ‑а, м.
Той, хто займаецца рэзаннем жывёлы; мяснік.
разніма́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разнімаць — разняць.
разніма́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разняцца.
2. Зал. да разнімаць.
разніма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разняць.