размыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. размываць — размыць.
размыва́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да размыцца.
2. Зал. да размываць.
размыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да размыць.
размы́віна, ‑ы, ж.
Яма, паглыбленне, размытае вадой.
размыка́льнік, ‑а, м.
Прыстасаванне для размыкання электрычнага ланцуга.
размыка́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. размыкаць — разамкнуць і размыкацца — разамкнуцца.
размыка́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разамкнуцца.
2. Зал. да размыкаць.
размыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разамкнуць.
размы́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.
Разм. Разважыць, абдумаць. [Ганна:] — Я не ведаю нічога! Ты ж гаворыш, бярэ дзіва. Так, на свеце ўсяго многа, Як размысліш унікліва І падумаеш над гэтым. Колас.
размы́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад размыць.
2. у знач. прым. Сапсаваны, разбураны плынню, вадою. Русіновічу сніўся сон: ён едзе з бацькам па размытай, калдобістай дарозе. Дамашэвіч. Штоноч сніцца венцяроўцам самалёт... Здаецца, не ходзяць яны па размытай грэблі ды балоце, а на самалёце птушкай крылатай носяцца. Чарот.
3. у знач. прым. Які не мае ярка акрэсленых абрысаў; няясны, невыразны. Сонца заходзіла за брудную, празрыстую павалоку. Яно не хавалася, але здавалася нейкім размытым. Лобан. Пабразгаў [вецер] заінелай клямкай, Асыпаў з хвоі снег і знік, А з воблака размытай плямкай Туманным выплыў маладзік. Грахоўскі.