размахну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
1. Зрабіць узмах рукой для ўдару, кідання і пад. Трымаючыся адною рукою за сук, размахнуўся Цімох, высока ўскінуў гранату насустрач .. коннікам. Колас. [Сын] спачатку выліў на зямлю мутную ваду, пасля размахнуўся і кінуў у агонь бляшанку. Чыгрынаў.
2. перан. Разм. Зрабіць што‑н. з размахам (у 4 знач.). [Жданковіч:] — Што я пастарэў ужо так, ці рабіць развучыўся? Ды я яшчэ так размахнуся! Шамякін. Узяўся я за прозу. Надумаўся апісаць сваё горкае жыццё. Як размахнуўся — вечары за тры дайшоў да свайго побыту ў дзядзькі ў Мінску. Гарэцкі.
размахну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1. чым. Зрабіць моцны ўзмах чым‑н.; прымусіць што‑н. хістацца. Максімецкі ўсхапіўся, хапіў сваю вінтоўку за рулю, размахнуў ёю навокал сябе і палажыў на месцы аднаго немца. Чорны.
2. што. Развесці ў бакі, раскінуць. Размахнуць крылы.
3. што. Разм. Развіць, разгарнуць што‑н. у вялікіх маштабах. Вось і сядзіба! Можна размахнуць Такі маёнтак. З. Астапенка.
размахры́цца, ‑рыцца; зак.
Разм. Стаць махрыстым, абтрапацца.
размахры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Разм. Зрабіць махрыстым, ператварыць у махры. Размахрыць канцы ручніка.
размацава́цца, ‑цуецца; зак.
Спец. Вызваліцца ад мацавання, распасціся (пра што‑н. змацаванае).
размацава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.
Спец. Вызваліць ад мацавання, разняць, што‑н. змацаванае. Размацаваць бэлькі.
размацо́ўвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да размацавацца.
2. Зал. да размацоўваць.
размацо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да размацаваць.
размача́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад размачаліць.
размача́ліцца, ‑ліцца; зак.
Растрапацца, раздзяліцца на валокны. Канец вяроўкі размачаліўся.