перакасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
Разм.
1. Закрэсліць што‑н. ад пачатку да канца (пра напісанае, намаляванае і пад.). Перакасаваць верш. Перакасаваць старонку рукапісу.
2. Закасаваць, закрэсліць усё, многае.
перакасі́цца, ‑косіцца; зак.
Стаць касым, несіметрычным; скрывіцца. Перакасіліся і дзверы і вокны.
перакасі́ць 1, ‑кашу, ‑косіш, ‑косіць; зак., што.
Зрабіць што‑н. касым, несіметрычным; скрывіць. Перакасіць раму. Перакасіць каўнер. □ Твар у жанчыны раптам змяніўся: яго перакасіла нянавісць. Скрыган. / у безас. ужыв. Твар у .. [Алы] перакасіла гневам. Яна падскочыла да цёткі Ксюшы і з усяе сілы пляснула далоняй па твары. Карпаў.
перакасі́ць 2, ‑кашу, ‑косіш, ‑косіць; зак.
1. што. Скасіць далей за вызначаную мяжу. Дзямян з.. [Мікітам] не сварыўся, не пераараў яму мяжы, не перакасіў. Пестрак.
2. перан.; каго. Скасіць, знішчыць, загубіць усіх, многіх. Па горадзе папаўзлі чуткі: партызаны напалі на фашыстаў, стралялі з гармат і быццам бы перакасілі процьму фашыстаў. Новікаў.
перакасо́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да перакасоўваць.
перакасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да перакасаваць.
перака́т, ‑у, М ‑наце, м.
1. Працяжны перарывісты гул. Перакаты грому. □ Гул даносіўся перакатамі, то заціхаў, то ўзмацняўся. Краўчанка. І зноў рэха перакатамі, як гром, пакацілася па наваколлю. Мележ.
2. Валападобны пагорак на паверхні чаго‑н., які плаўна пераходзіць у паглыбленне. Дарога слалася перакатамі. □ Па снегавых перакатах Водгулле громам ішло. А. Александровіч.
3. Мелкаводны ўчастак рэчышча ракі. Дно Прыпяці часта мяняецца: у самых нечаканых месцах плынь наганяе пяску, робіць перакаты. Ракітны. Невялікая рака, вузкая і мелкая, яна мела шмат перакатаў і крутых паваротаў. Чарнышэвіч.
4. У спорце — паступовае перамяшчэнне цяжару цела з аднаго пункта на другі. Скачок з перакатам.
перакатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго.
Жорстка збіць, закатаваць усіх, многіх.
пераката́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Разм.
1. Пакатацца на чым‑н. — пра ўсіх, многіх.
2. Пакатацца на ўсім, многім.
пераката́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Пакатаць на чым‑н. усіх, многіх. Перакатаць усіх дзяцей на матацыкле.
перака́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які перакочваецца, перамяшчаецца цераз што‑н. Перакатныя пяскі. Перакатны снег. □ Перакатным валам б’е стыхія. Круціць валуны і пер’е траў. Пысін.
2. Які распаўсюджваецца, разносіцца перакатамі; раскацісты. Перакатны гул. Перакатны гром.