Verbum

кінемато́граф, ‑а, м.

1. Тое, што і кінаапарат.

2. Тое, што і кінамастацтва.

[Ад грэч. kinēma — рух і graphō — пішу.]

кінема́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел тэарэтычнай механікі, які вывучае геаметрычныя асаблівасці руху цел без ўліку іх масы і ўздзеяння на іх іншых цел (сіл).

[Ад грэч. kinēma — рух.]

кінематы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кінематыкі. Кінематычная схема станка.

кінеско́п, ‑а, м.

Прыемная трубка тэлевізара.

[Ад грэч. kineō — рухаю і skopeō — гляджу.]

кіне́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел тэарэтычнай механікі, які ўключае дынаміку і статыку.

[Ад грэч. kinētikis — рухальны.]

кінеты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кінетыкі. Кінетычная тэорыя.

2. Які мае адносіны да руху. Кінетычная энергія.

кінжа́л, ‑а, м.

Колючая зброя ў выглядзе клінка, вострага з двух бакоў і звужанага па канцы. Лязо кінжала. □ Нечая рука з размаху прабіла кінжалам шынель на грудзях. Брыль.

кінжа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кінжала. Кінжальны штык. // Нанесены, прычынены кінжалам. Кінжальная рана.

•••

Кінжальны агонь гл. агонь.

кінка́н, ‑а, м.

Пладовае дрэва або куст сямейства рутавых, які пашыраны ва Усходняй Азіі. Японскі кінкан.

кіно́, нескл., н.

1. Тое, што і кінамастацтва. Нарада па пытаннях кіно.

2. Тое, што і кінафільм. Глядзець кіно.

3. Разм. Тое, што і кінатэатр. Мне ёсць чым хваліцца І чым захапляцца і Савецкая вуліца Шлях на Маскву, — Тэатры і клубы, кіно і палацы. Броўка.

•••

Касетнае кіно — розныя сістэмы для дэманстравання кінафільмаў на экранах звычайнага тэлевізара з дапамогай спецыяльнага прыстасавання, у якое ўстаўляецца касета або дыск з запісам кінафільма.

Нямое кіно — неагучанае кіно.