гардэро́бшчык, ‑а, м.
Служачы пры гардэробе (у 2 знач.).
гаржэ́тка, ‑і. ДМ ‑тцы, ж.
Прадмет жаночага туалету ў выглядзе палоскі футра ці цэлай шкуркі звярка, якую носяць замест каўняра.
[Фр. gorgette.]
гарка́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць гаркавага. Гаркавасць лазы.
гаркава́тасць, ‑і, ж.
Уласцівасць гаркаватага. Тоненькі пялёстак прыліп да губы, і Таццяне прыемна было адчуваць яго гаркаватасць і кволасць, А. Марціновіч.
гаркава́ты, ‑ая, ‑ае.
Трохі горкі; гаркавы. Восень тлее, і з лясной глушы Вецер пах прыносіць гаркаваты. Танк. Да водару маладой лістоты.. прымешваецца гаркаваты пах дыму. Сачанка.
гарка́віць, ‑віць; незак.
Аддаваць гаркатой, мець горкі прысмак. Квас гаркавіць.
гарка́вы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і гаркаваты. Гаркавы пыл. □ Як пахне .. ў лесе густым кляновым сокам, маладой хвояй, гаркавым лістам лазовым. Лынькоў. [Паленцы] не загарэліся як след, дымелі, і дым ад іх быў гаркавы і едкі. Савіцкі.
га́рканне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. гаркаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.
гарката́, ‑ы, ДМ ‑каце і гарко́та, ‑ы, ДМ ‑коце, ж.
1. Горкі смак; горкі пах. Адчуваць гаркату ў роце.
2. Пра што‑н. горкае. Хрумсь-хрумсь... — чулася на плоце: дзеці елі рабіну — гаркату. Пташнікаў.
3. перан. Пачуццё горычы, выкліканае бядой, няўдачай, крыўдай. Гарката на душы. □ [Васіль] адчуў, як падступіла да грудзей гаркота. Мележ.