Verbum

шорах, ✂, м.

Глухі гук ад трэння, лёгкага дакранання да чаго-н.

• Ш. сухога лісця.

шоргат, ✂, м.

Слабы, невыразны шум ад руху, трэння аднаго прадмета аб другі.

• Ш. пілы.

шоргаць, ✂; незак.

1. Утвараць шоргат, з шумам праводзіць чым-н.

   • Шыны аўтамабіляў шоргалі па асфальце.
   • Ш. мятлой па тратуары.

2. Хадзіць, не падымаючы ног.

   • Не шоргай ботамі.
   • Хопіць ш. па хаце.

3. Шукаць навобмацак, мацаць.

   • Ш. упоцемку па дзвярах.

|| аднакр. шаргануць, ✂ і шоргнуць, ✂.

|| наз. шорганне, ✂.

шорсткі, ✂.

1. Шурпаты, агрубелы, калючы, цвёрды.

   • Ш. асфальт.
   • Шорсткая далонь.
   • Ш. снег.

2. перан. Рэзкі рашучы, з цвёрдым характарам.

   • Ш. чалавек.

|| наз. шорсткасць, ✂.

шорты, ✂.

Род кароткіх (вышэй каленяў) штаноў.

• Мужчынскія ш.

шорхат, ✂, м.

Глухі гук, шум ад руху, трэння, лёгкага дакранання.

• Ш. лісця.
• Ш. ног.

шорхаць, ✂; незак.

Тое, што і шоргаць.

• Шорхаў гэбель.
• Пад нагамі шорхала лісце.
• Ш. мятлой па панадворку.

|| наз. шорханне, ✂.

шоры, ✂.

1. Цвёрдыя пласцінкі, прымацаваныя да вуздэчкі на ўзроўні вачэй, якія не даюць магчымасці каню глядзець па баках.

   • Хто згадзіўся надзець ш., той надзене і хамут (прыказка).

2. У парнай запрэжцы: збруя без дугі і хамута, са шлеямі (гл. шляя ў 2 знач.; спец.).

3. перан. У некаторых выразах: тое, што перашкаджае каму-н. правільна разумець наваколле, абмежаванасць (кніжн.).

   • Ш. на вачах у каго-небудзь.

◊

• Браць у шоры, трымаць у шорах каго (разм.) — строга абмяжоўваць чые-н. дзеянні, свабоду дзейнасці.

|| прым. шорны, ✂.