Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмнопртухчыэ-
аоуы

шмыгаць, ✂; незак. (разм.).

  1. Хутка хадзіць, рухацца каля каго-, чаго-н., паміж кім-, чым-н.

    • Па вуліцы шмыгаюць машыны.

  2. Праходзіць, выходзіць хутка, незаўважана.

    • Як убачыць мяне, шмыгае за дзверы.

  3. Тое, што і шморгаць (у 3 знач.).

    • Ш. носам.

|| аднакр. шмыгнуць, ✂ і шмыгануць, ✂.

|| наз. шмыганне, ✂.