Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеілнорстухчшыэюя’
нрўц

пэндзаль, ✂, м.

Пучок шчаціння, валасоў на ручцы для нанясення фарбы, клею на што-н.

  • Малярны п.
  • П. мастака.
  • Валодаць пэндзлем (умець маляваць карціны).

|| памянш. пэндзлік, ✂.

|| прым. пэндзлевы, ✂.