Verbum

жыла, ✂, ж.

1. Назва крывяносных сасудаў, сухажылляў.

   • Сінія жылы на руках.

2. Трэшчына ў зямной кары, запоўненая горнай пародай, а таксама горная парода ў такой трэшчыне.

   • Залатаносная ж.

3. Багністае месца з падземнай крыніцай (разм.).

4. Асобны провад кабелю.

   • Провад з трох жыл.

◊

• Выцягваць жылы з каго (разм.) — мучыць якімі-н. даручэннямі, празмернымі патрабаваннямі.

• Залатая жыла — вельмі багатая крыніца даходу.

• Ірваць жылы (разм.) — вельмі цяжка працаваць.

• Напінаць жылы (разм.) — напружвацца з усіх сіл.

• На ўсе жылы, з усіх жыл (разм.) — на поўную сілу.

|| прым. жыльны, ✂.

жылец, ✂, м.

Асоба, якая займае жылое памяшканне па найму.

• Жыльцы дома.
• Здаць жыльцу пакой.

◊

• Не жылец (разм.) — пра чалавека, які доўга не пражыве.

|| ж. жыліца, ✂.

|| прым. жыльцоўскі, ✂.

жылісты, ✂.

1. З выгнутымі жыламі, вялікай колькасцю сухажылля.

   • Жылістае мяса.

2. Мускулісты, сухарлявы (пра чалавека, часткі яго цела).

   • Жылістыя рукі.

3. Дужы, вынослівы (разм.).

|| наз. жылістасць, ✂.

жылка​¹, ✂, ж.

1. Тое, што і жыла (у 1 знач.).

2. Тонкая ніцепадобная праслойка ў горнай пародзе, дрэве, якая вылучаецца колерам.

   • Белы мармур з шэрымі жылкамі.

3. Ніцепадобнае патаўшчэнне ў лістах раслін і крылах насякомых.

|| памянш. жылачка, ✂.

|| прым. жылачны, ✂.

жылка​², ✂, ж. (разм.).

Схільнасць, здольнасць да якой-н. дзейнасці.

• Арганізатарская ж.

жыллё, ✂, н.

1. Населенае месца; месца, дзе жывуць людзі.

   • Недалёка ад жылля.

2. Памяшканне (дом, хата, пакой і інш.), у якім хто-н. жыве.

   • Атрымаць ж.
   • Будаваць ж.

|| прым. жыллёвы, ✂.

• Жыллёвыя ўмовы.

жылплошча, ✂, ж.

Жылая плошча, памяшканне для жылля.

• Рост жылплошчы ў пасёлку.

жылы, ✂.

1. Прызначаны для жылля.

   • Жылыя будынкі.
   • Будаўніцтва жылых дамоў.

2. Заняты пад жыллё.

   • Жылое памяшканне.