Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

жлукта, , н.

  1. Выдзеўбаная з драўлянай калоды пасудзіна для запарвання бялізны.

  2. м. і ж., перан. Пра таго, хто многа п’е спіртнога (разм. неадабр.).

жлукціць, ; незак.

  1. Запарваць бялізну ў едкім шчолачным растворы.

  2. перан. Многа і прагна піць (разм.).

    • Ж. гарэлку.
    • Ж. ваду.