жылка​1, ✂, ж.

  1. Тое, што і жыла (у 1 знач.).

  2. Тонкая ніцепадобная праслойка ў горнай пародзе, дрэве, якая вылучаецца колерам.

    • Белы мармур з шэрымі жылкамі.

  3. Ніцепадобнае патаўшчэнне ў лістах раслін і крылах насякомых.

|| памянш. жылачка, ✂.

|| прым. жылачны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)