Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдлмноруыэ
вгжлмртўхц

жыўленне, ✂, н.

  1. Засваенне арганізмам пажыўных рэчываў, неабходных для існавання.

  2. Харчаванне, характар і якасць ежы, якой жывіцца арганізм.

жыўнасць, ✂, ж., зб. (разм.).

Усякія дробныя жывыя істоты, а таксама дробная свойская жывёла.

  • Хатняя ж.: куры, парасяты, козы і трусы.

жыўцом, прысл. (разм.).

  1. У жывым стане, жывым.

    • Узяць ваўка ж.

  2. Сілай, жывасілам.

    • Вырваць дрэўца ж.

◊

  • Жыўцом з’есці (праглынуць) (разм.) — настырна дапякаць, каб пазбавіцца ад каго-н.

жыўчык, ✂, м.

  1. Жывы, рухавы чалавек (разм.).

  2. Прыкметнае для вока біццё артэрыі (пераважна на скроні) (разм.).

  3. Мужчынская палавая клетка, сперматазоід (спец.).