Verbum

сіндыкат, ✂, м.

1. Буйное манапалістычнае аб’яднанне прадпрыемцаў, у якім удзельнікі, захоўваючы вытворчую самастойнасць, ажыццяўляюць сумесную камерцыйную дзейнасць (вызначэнне цэн, закупку сыравіны, збыт тавараў).

2. У некаторых краінах: назва прафесійных саюзаў.

|| прым. сіндыкатны, ✂.

сінекдаха, ✂, ж. (спец.).

Від метаніміі — назва часткі замест назвы цэлага, прыватнага замест агульнага і наадварот, напр. «галава» замест «чалавек».

сінекура, ✂, ж. (кніжн.).

Пасада, якая добра аплачваецца і не патрабуе асаблівых намаганняў.

сінель, ✂, ж.

Аксаміцісты шнурок для вышывання, упрыгожання жаночага адзення, капелюшоў.

|| прым. сінельны, ✂.

• Сінельныя махры.

сінець, ✂; незак.

1. Рабіцца сінім.

   • С. на холадзе.

2. Віднецца (пра што-н. сіняе).

   • У жыце сінеюць васількі.

|| зак. пасінець, ✂.

|| наз. пасіненне, ✂ і ссінець, ✂.

• Купацца да пасінення (пакуль не змерзнеш; разм.) і ссінець, -ею, -ееш, -ее .

сінеча, ✂, ж. (разм.).

Сіні колер чаго-н., сіняя прастора.

• Над галавой с. неба.

сіне-... (а таксама сіня-...).

Першая частка складаных слоў са знач.:

• 1) сіні (у 1 знач.), з сінім адценнем, напр. сіне-блакітны, сіне-зялёны, сіне-фіялетавы;
• 2) сіні (у 1 знач.), у спалучэнні з іншым асобным колерам, напр. сіне-бела-чырвоны, сіне-чырвоны.

сіні, ✂.

1. Які мае афарбоўку аднаго з асноўных колераў спектра — сярэдняга паміж блакітным і фіялетавым.

   • Сіняе неба.
   • Сінія вочы.

2. Пра скуру: які мае адценне гэтага колеру.

   • Сінія губы.

◊

• Сіняя панчоха (пагард.) — пра жанчыну: сухую педантку, пазбаўленую жаноцкасці і паглыбленую ў кнігі.

|| памянш. сіненькі, ✂.

сінільны, ✂:

• сінільная кіслата — ядавітая бясколерная вадкасць з пахам горкага міндалю; цыяністы вадарод.

сініца, ✂, ж.

Невялікая стракатая птушка атрада вераб’іных.

|| памянш. сінічка, ✂.

|| прым. сінічы, ✂ і сінічын, ✂.

• Сінічы свіст.
• Сінічына гняздо.