Verbum

экспарт, ✂, м.

Вываз тавараў, капіталаў, тэхналогіі за мяжу; проціл. імпарт.

|| прым. экспартны, ✂.

экспартаваць, ✂; зак. і незак.

Вывезці (вывозіць) што-н. за мяжу.

• Э. сыравіну.

|| наз. экспартаванне, ✂.

экспарцёр, ✂, м. (спец.).

Асоба або арганізацыя, якая экспартуе тавары за мяжу.

|| прым. экспарцёрскі, ✂.

экспатрыяваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Ажыццявіць (ажыццяўляць) экспатрыяцыю.

|| звар. экспатрыявацца, ✂.

экспатрыянт, ✂, м.

Асоба, якая правяла экспатрыяцыю ці трапіла пад яе ўздзеянне.

|| ж. экспатрыянтка, ✂.

|| прым. экспатрыянцкі, ✂.

экспатрыяцыя, ✂, ж. (кніжн.).

Дабравольнае ці прымусовае высяленне каго-н. за межы радзімы, якое звязана з пазбаўленнем грамадзянства.

|| прым. экспатрыяцыйны, ✂.

экспедзіраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Адправіць (адпраўляць) па прызначэнню (карэспандэнцыю, тавар і пад.).

|| наз. экспедзіраванне, ✂.

экспедытар, ✂, м.

1. Работнік, які займаецца прыёмам, адпраўленнем і рассылкай чаго-н. (спец.).

2. У царскай Расіі: чыноўнік, начальнік аддзела ў некаторых установах.

|| прым. экспедытарскі, ✂.

экспедыцыя, ✂, ж.

1. Адпраўка і прыём грузаў (спец.).

   • Э. пасылак.

2. Установа ці аддзел установы, якія займаюцца рассылкай ці адпраўкай чаго-н. (спец.).

   • Э. газет.

3. Паездка, паход групы асоб, атрада з навуковымі, даследчымі мэтамі.

   • Дыялекталагічная э.
   • Паехаць у экспедыцыю.

4. Група ўдзельнікаў такой паездкі.

   • Члены экспедыцыі.

|| прым. экспедыцыйны, ✂.

эксперт, ✂, м.

Спецыяліст, які дае заключэнні пры разглядзе якога-н. пытання.

• Высокакваліфікаваны э.
• Судовы э.

|| прым. эксперты, ✂.