Verbum

эгаізм, ✂, м.

Сябелюбства, перавага сваіх асабістых інтарэсаў над грамадскімі і інтарэсамі іншых людзей.

|| прым. эгаістычны, ✂.

эгаіст, ✂, м.

Чалавек, якому ўласцівы эгаізм, сябелюб.

|| ж. эгаістка, ✂.

|| прым. эгаістычны, ✂.

эгаістычны, ✂.

1. гл. эгаізм і эгаіст.

2. Прасякнуты эгаізмам, сябелюбівы.

   • Эгаістычная асоба.
   • Эгаістычныя мэты.
   • Паступіць эгаістычна (прысл.).

|| наз. эгаістычнасць, ✂.

эгацэнтрызм, ✂, м. (кніжн.).

Крайняя форма праяўлення эгаізму.

|| прым. эгацэнтрычны, ✂.

эгацэнтрык, ✂, м. (кніжн.).

Тое, што і эгацэнтрыст.

эгацэнтрыст, ✂, м. (кніжн.).

Чалавек, якому ўласцівы эгацэнтрызм.

|| ж. эгацэнтрыстка, ✂.

|| прым. эгацэнтрычны, ✂.

эге, ✂ і э-ге-ге, выкл.

Ужыв. пры выяўленні чаго-н. важнага ці нечаканага у знач. вось яно што, вось яно як.

• Эге! Аказваецца вось у чым справа!

эгіда, ✂, ж.:

• пад эгідай чыёй (высок.) — пад чыім-н. заступніцтвам, кіраўніцтвам.

• Пад эгідай закона.