Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

светапогляд, , м.

Сістэма поглядаў на жыццё, прыроду і мастацтва.

  • Матэрыялістычны с.

|| прым. светапоглядны, .

светаразуменне, , н. (кніжн.).

Тое або іншае разуменне свету; сукупнасць поглядаў на свет​1 (у 1 знач.).

светасузіранне, , н.

Сукупнасць перакананняў, поглядаў на свет (у 1 знач.); светаразуменне.

|| прым. светасузіральны, .

светаўспрыманне, , н.

Успрыманне чалавекам навакольнага свету​1 (у 1 знач.).

светач, , м.

  1. Тое, што і дзед ​3.

    • Запаліць с.
  2. перан. Пра таго, хто нясе з сабой ісціну, асвету, свабоду, культуру.

    • Ф. Скарына — наш с.

светла... і светла-...

Першая частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову светлы (у 3 і 4 знач.), напр. светлавалосы, светлатвары; светла-жоўты, светла-сіні.

светлы, .

  1. Які ярка свеціць.

    • Светлая лямпачка.
  2. Добра асветлены, яркі.

    • Светлыя палацы.
    • С. дзень.
  3. Ясны, празрысты.

    • С. ручаёк.
  4. Менш яркі па колеру ў параўнанні з іншымі, не цёмны.

    • Светлыя валасы.
    • Светлыя фарбы.
  5. Радасны, нічым неазмрочаны, незасмучаны.

    • Светлае будучае.
    • С. ўспамін.
  6. Ясны, праніклівы.

    • С. розум.
    • Светлыя надзеі.

|| наз. светласць, .

светлыня, , ж. (разм.).

Яркае асвятленне (звычайна месяцавае ці зорнае), пры якім усё добра відаць.

светнік, , м.

Назва некаторых травяністых раслін сямейства гваздзіковых з ярка афарбаванымі кветкамі.

свецкі, .

  1. Які адпавядае запатрабаванням свету​1 (у 6 знач.), які мае адносіны да яго.

    • Свецкае жыццё.
    • Свецкія манеры.
  2. Не царкоўны, не духоўны, грамадзянскі.

    • Свецкая літаратура.

|| наз. свецкасць, .