Verbum

рынг, ✂, м.

Абгароджаная канатам пляцоўка для спаборніцтваў па боксу.

• Выхад на р.
• Пакінуць р. (таксама перан. перастаць займацца боксам).

рында​¹, ✂, м.

На Русі ў сярэднія вякі: воін царскай прыдворнай аховы.

рында​², ✂, ж.:

• рынду біць (спец.) — на гандлёвых суднах у старыя часы, а таксама ў парусным флоце: тройчы ўдарыць у звон роўна ў поўдзень.

рынуцца, ✂; зак.

Імкліва кінуцца, накіравацца, хлынуць.

• Р. ў атаку.
• Вада рынулася, прарваўшы загароду.

рып, ✂, м.

Рэзкі гук, які ўтвараецца пры трэнні.

• Р. колаў.
• Р. палазоў.

рыпаць, ✂; незак.

1. Утвараць рыпенне, рыпець.

   • Рыпалі дзверы.
   • Р. варотамі.

2. Іграць непрафесійна на якім-н. музычным інструменце (звычайна на гармоніку; разм.).

   • Рыпаў гармонік.

|| аднакр. рыпнуць, ✂.

|| наз. рыпанне, ✂.

рыпець, ✂; незак.

Утвараць рып, скрыпець.

• Падлога рыпіць.
• Боты рыпяць.
• Пад нагамі рыпіць снег.

|| аднакр. рыпнуць, ✂.

|| наз. рыпенне, ✂.

рыплівы, ✂.

Тое, што і рыпучы.

• Рыплівыя дзверы.

|| наз. рыплівасць, ✂.

рыпс, ✂, м.

Тоўстая, моцная тканіна палатнянага перапляцення ў дробны рубчык.

|| прым. рыпсавы, ✂.

рыпучы, ✂.

Які ўтварае рып.

• Рыпучыя вароты.
• Рыпучыя колы.
• Р. голас (перан.).

|| наз. рыпучасць, ✂.