Verbum

блудні́ца, ✂, ж. (уст.).

Жанчына лёгкіх паводзін.

блу́дны​¹ ✂:

• блудны сын — пра непакорнага сына, які пайшоў з бацькоўскага дому, а пасля блукання па свеце з раскаяннем вярнуўся да бацькі (з евангельскай прытчы), а таксама наогул пра легкадумнага, свавольнага чалавека, які раскаяўся ў сваіх памылках.

блу́дны​², ✂ (разм.).

Распусны ў палавых адносінах; непрыстойны.

• Блудныя жарты.

блу́за, ✂, ж.

Прасторная верхняя сарочка, якую носяць без пояса.

• Рабочая б.

|| прым. блузны, ✂.

блу́зка, ✂, ж.

Жаночая кофтачка з лёгкай тканіны.

• Батыставая б.

|| прым. блузачны, ✂.

блука́ць, ✂; незак.

1. Бязмэтна хадзіць, гуляць.

   • Б. па вуліцы.

2. Пераязджаць з месца на месца, хадзіць у пошуках каго-, чаго-н.

   • Б. па свеце.

3. перан. Пераходзіць з аднаго прадмета на другі, не спыняючыся на чым-н. (пра погляд, вочы, думкі).

   • Блукаюць думкі.

|| наз. блуканне, ✂.

блы́танік, ✂, м. (разм.).

Той, хто дрэнна ў чым-н. разбіраецца, блытае факты.

блытані́на, ✂, ж.

Неразбярыха, нешта заблытанае, няяснае, бесталковае.

• Б. ў паказаннях сведкі.

блы́таны, ✂.

1. Бязладна пераплецены, зблытаны, заблытаны.

   • Блытаныя ніткі.
   • Блытаныя сцежкі.

2. У якім цяжка разабрацца; нелагічны, супярэчлівы.

   • Блытаныя думкі.

|| наз. блытанасць, ✂.

блы́тацца, ✂; незак.

1. Бязладна пераплятацца (пра ніткі, валасы, дарогі і пад.).

   • Ніткі блытаюцца.

2. ( 1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Траціць яснасць, дакладнасць (пра думкі, словы і пад.).

   • Думкі пачалі б.

3. Рабіць, гаварыць няясна, недакладна; збівацца.

   • Б. ў адказе.

4. Пераходзіць з месца на месца; блукаць (разм.).

   • Б. па хатах.

5. Падтрымліваць сувязь з людзьмі, паводзіны якіх выклікаюць неадабрэнне (разм.).

   • Б. з дрэннай кампаніяй.

6. Чапляцца за што-н., заблытвацца.

   • Ногі блытаюцца ў траве.

|| зак. ублытацца, ✂, заблытацца, ✂, пераблытацца, ✂ і зблытацца.