Verbum

блы́танік, ✂, м. (разм.).

Той, хто дрэнна ў чым-н. разбіраецца, блытае факты.

блытані́на, ✂, ж.

Неразбярыха, нешта заблытанае, няяснае, бесталковае.

• Б. ў паказаннях сведкі.

блы́таны, ✂.

1. Бязладна пераплецены, зблытаны, заблытаны.

   • Блытаныя ніткі.
   • Блытаныя сцежкі.

2. У якім цяжка разабрацца; нелагічны, супярэчлівы.

   • Блытаныя думкі.

|| наз. блытанасць, ✂.

блы́тацца, ✂; незак.

1. Бязладна пераплятацца (пра ніткі, валасы, дарогі і пад.).

   • Ніткі блытаюцца.

2. ( 1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Траціць яснасць, дакладнасць (пра думкі, словы і пад.).

   • Думкі пачалі б.

3. Рабіць, гаварыць няясна, недакладна; збівацца.

   • Б. ў адказе.

4. Пераходзіць з месца на месца; блукаць (разм.).

   • Б. па хатах.

5. Падтрымліваць сувязь з людзьмі, паводзіны якіх выклікаюць неадабрэнне (разм.).

   • Б. з дрэннай кампаніяй.

6. Чапляцца за што-н., заблытвацца.

   • Ногі блытаюцца ў траве.

|| зак. ублытацца, ✂, заблытацца, ✂, пераблытацца, ✂ і зблытацца.

блы́таць, ✂; незак.

1. Бязладна пераплятаць (пра ніткі, валасы і пад.).

   • Б. валасы.

2. Гаварыць, расказваць без лагічнай сувязі; памыляцца.

   • Б. даты.

3. Памылкова прымаць адно за другое.

   • Б. блізнят.

4. Не цвёрда разбірацца ў чым-н.

   • Б. словы.

5. Расстройваць, разладжваць.

   • Б. планы.

6. Наўмысна ўскладняць, рабіць незразумелае.

   • Б. сляды.

7. Умешваць каго-н. у якую-н. непрыемную справу.

|| зак. ублытаць, ✂, заблытаць, ✂, пераблытаць, ✂ і зблытаць.

|| наз. блытанне, ✂.

блыха́, ✂, ж.

Маленькае паразітычнае бяскрылае насякомае; скочка.

• Шукаць блох (таксама перан. вышукваць нязначныя недахопы ў чым-н. і разм.).

|| памянш. блошка, ✂.

|| прым. блышыны, ✂.