Verbum

цітраванне, ✂, н.

Прыём хімічнага аналізу, які заключаецца ў паступовым прыбаўленні раствору якога-н. рэчыва к раствору другога, канцэнтрацыю якога неабходна ўстанавіць.

цітраваць, ✂; зак. і незак.

У хіміі: правесці (праводзіць) цітраванне.

ціўкаць, ✂; незак.

Утвараць гукі, падобныя на «ціў-ціў».

• Кураняты ціўкаюць.
• Над галавой ціўкалі кулі.

|| аднакр. ціўкнуць, ✂.

|| наз. ціўканне, ✂.

ціў-ціў, гукаперайм.

Ужыв. для абазначэння птушынага спеву, палёту куль і пад.

ціхамірны, ✂.

Спакойны, ціхі, рахманы.

|| наз. ціхамірнасць, ✂.

ціхата, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і цішыня.

ціхаход, ✂, м.

1. Той, хто павольна рухаецца, перамяшчаецца.

   • Ляніўцы-ціхаходы (пра жывёл).

2. Ціхаходны транспартны сродак.

   • Судна-ц.

ціхаходны, ✂.

З ціхім, павольным ходам.

• Ц. трамвай.

|| наз. ціхаходнасць, ✂.

ціхачом, прысл. (разм.).

Тое, што і цішком.

ціхі, ✂.

1. Слаба чутны; нягучны.

   • Ц. голас.
   • Ц. шум дрэў.

2. Агорнуты цішынёй; зацішны.

   • Ц. вечар.

3. Без адзнак вялікага руху, спакойны.

   • Ціхая вёсачка.
   • Ціхае жыццё.

4. Лагодны, паслухмяны, пакорлівы.

   • Ц. чалавек.
   • Па натуры яна дзяўчына ціхая.

5. Які праходзіць спакойна, не праяўляецца бурна.

   • Ціхая старасць.

6. Які не вызначаецца хуткасцю, павольны, марудны.

   • Ціхая хада.

|| памянш. ціхенькі, ✂.

|| наз. ціхасць, ✂.