Verbum

тэлебачанне, ✂, н.

1. Перадача і прыём на экран відарысаў рухомых і нерухомых аб’ектаў на адлегласці сродкамі электра- і радыёсувязі.

   • Вяшчальнае т.
   • Каляровае т.

2. Галіна радыётэхнікі, якая даследуе і распрацоўвае тэхнічныя спосабы перадачы відарысаў на адлегласць.

3. Установы, якія ажыццяўляюць вяшчальныя перадачы.

   • Супрацоўнік тэлебачання.

тэлевізар, ✂, м.

Апарат для прыёму тэлевізійных перадач і іх гукавога суправаджэння.

|| прым. тэлевізарны, ✂.

тэлевізійны, ✂.

1. Які перадаецца ці прымаецца па тэлебачанні.

   • Т. фільм.
   • Тэлевізійная перадача.

2. Прызначаны для перадачы або прыёму відарысаў з дапамогай сродкаў тэлебачання.

   • Тэлевізійная антэна.

тэлевяшчанне, ✂, н.

Адзін з асноўных сродкаў масавай інфармацыі — перадача паведамленняў і іншых інфармацыйных праграм па тэлебачанні.

тэлеглядач, ✂, м.

Той, хто глядзіць тэлевізійныя перадачы.

|| ж. тэлеглядачка, ✂.

тэлеграма, ✂, ж.

Тэрміновае паведамленне, якое перадаецца па тэлеграфе або радыё, а таксама бланк з такім паведамленнем.

• Віншавальная т.

|| прым. тэлеграмны, ✂.

тэлеграф, ✂, м.

1. Від сувязі, які забяспечвае хуткую перадачу паведамленняў на далёкую адлегласць пры дапамозе электрычных сігналаў па правадах або па радыё.

2. Установа, якая прымае і адпраўляе такія паведамленні, а таксама будынак, дзе знаходзіцца такая ўстанова.

   • Працаваць на тэлеграфе.
   • Пошта і т.

3. Апарат для перадачы і прыёму тэлеграм.

|| прым. тэлеграфны, ✂.

• Тэлеграфныя слупы.
• Т. стыль пісьма (перан. вельмі сціслы, лаканічны).

тэлеграфаваць, ✂; зак. і незак.

Паведаміць (-мляць) па тэлеграфе.

• Т. аб выездзе.

тэлеграфіст, ✂, м.

Работнік тэлеграфа (у 2 знач.), які прымае і перадае тэлеграмы.

|| ж. тэлеграфістка, ✂.

тэлеграфія, ✂, ж.

Навукова-тэхнічная дысцыпліна, якая вывучае тэлеграфную сувязь.