Verbum

трымальнік, ✂, м.

1. Той, хто валодае якімі-н. каштоўнымі паперамі.

   • Т. акцый.

2. Прыстасаванне для трымання чаго-н.

   • Т. для папер.

трымаран, ✂, м. (спец.).

Судна з трыма злучанымі ў верхняй частцы корпусамі.

|| прым. трымаранны, ✂.

трымацца, ✂; незак.

1. за каго-што. Захоўваць якое-н. становішча, ухапіўшыся за каго-, што-н.

   • Т. рукамі за плот.
   • Т. за руку.
   • Хлопчык трымаўся за бацьку.

2. перан., за што. Старацца захаваць што-н. для сябе, утрымаць за сабою.

   • Селянін заўсёды трымаўся за зямлю.
   • Т. за пасаду.

3. Быць умацаваным на чым-н., утрымлівацца на якой-н. апоры пры дапамозе чаго-н.

   • Гузік трымаўся на адной нітцы.

4. за што. Прыклаўшы руку да чаго-н. або ўзяўшыся за што-н., захоўваць яе ў такім становішчы.

   • Т. за бок.
   • Т. за калена.

5. Знаходзіцца, стаяць у якім-н. становішчы.

   • Ледзь т. на нагах ад стомы.
   • Т. на вадзе (не тануць).

6. Не адступаць, не здавацца, моцна стаяць.

   • Т. на занятай пазіцыі.

7. перан. Паводзіць сябе пэўным чынам.

   • Упэўнена т.
   • Манера т.

8. У час руху прытрымлівацца пэўнага напрамку.

   • Т. правага боку дарогі.

9. Утрымлівацца, захоўвацца.

   • Надвор’е трымалася добрае.

трымаць, ✂; незак.

1. Узяўшы ў рукі (у зубы, у рот і пад.), не даваць выпасці, вырвацца.

   • Т. кніжку ў руках.
   • Т. каня за павадок.

2. перан. Захоўваць за сабою; утрымліваць у сабе.

   • Атрад трымаў абарону.
   • Печ доўга трымае цяпло.

3. Прымушаць знаходзіцца дзе-н. супраць волі, не выпускаць.

   • Т. у палоне.
   • Т. на галодным пайку.

4. Мець у сябе, у сваёй уладзе, гаспадарцы; кіраваць кім-, чым-н.

   • Т. дзве каровы.
   • Т. уладу ў сваіх руках.

5. Надаўшы чаму-н. якое-н. становішча, захоўваць яго некаторы час.

   • Т. рукі выцягнутымі ўперад.

6. Служыць апорай чаму-н.; падтрымліваць.

   • Бэлькі трымаюць столь.

7. Захоўваць дзе-н.

   • Т. грошы ў банку.

8. Здаваць каму-н. за плату памяшканне.

   • Т. кватарантаў.

9. Рухацца ў якім-н. напрамку (разм.).

   • Трымай управа.

10. Мець кантакты з кім-, чым-н.

    • Т. сувязь з кім-н.

11. Утрымлівацца, трымацца (пра мароз і пад.).

    • Мароз трымае ўжо другі тыдзень.

12. У спалучэнні з некаторымі назоўнікамі азначае: ажыццяўляць, здзяйсняць, выконваць тое, аб чым гаворыць назоўнік.

    • Т. слова.
    • Т. экзамен.

трымцець, ✂; незак.

1. Дрыжаць, калаціцца ад моцнага хвалявання, унутранага пачуцця.

   • Т. ад страху.

2. Слаба свяціцца дрыжачым святлом.

   • На небе трымцелі зоркі.

3. перан. Дрыжаць, заміраць.

   • Сэрца трымціць.

|| наз. трымценне, ✂.

трынаццаць, ліч.

Лічба, лік і колькасць 13.

|| парадкавы ліч. трынаццаты, ✂.

трынога, ✂, ж. (разм.).

1. Тое, што і трыножак.

2. Пута, якім трыножаць каня — звязваюць пярэднія ногі з адной задняй.

трыножак, ✂, м.

Падстаўка на трох ножках, а таксама прыстасаванне рознага прызначэння, зробленае з трох палак, жэрдак і пад.

трыножка, ✂, ж.

Падстаўка ў выглядзе жалезнага абруча на трох ножках, на якой гатуюць ежу на адкрытым агні, а таксама козлы, да якіх падвешваецца кацёл над кастром.

трыножнік, ✂, м.

1. Тое, што і трыножак.

2. Столік на трох ножках, на якім запальваўся свяшчэнны агонь або прыносілася ахвяра бажаству ў старажытных народаў.