Verbum

сасна, ✂, ж.

Хваёвае вечназялёнае дрэва з доўгімі іголкамі і акруглымі шышкамі.

• Заблудзіцца у трох соснах (перан. не змагчы разабрацца ў чым-н. простым).

|| памянш.-ласк. сасонка, ✂.

|| прым. сасновы, ✂.

саснаваць, ✂; зак. (разм.).

1. Зрасходаваць пры снаванні.

   • С. пражу.

2. Сплесці (пра павуціну).

сасняк, ✂, м., зб.

Сасновы лес.

сасок, ✂, м.

Знешняя частка малочнай залозы млекакормячых і чалавека ў выглядзе шышачкі, з якой дзіцяня ссе малако.

|| памянш. сасочак, ✂.

|| прым. сасковы, ✂.

сасоннік, ✂, м.

Сасновы лес.

• Адвеку тут стаяла сцяна густога, цяністага сасонніку.

саставіцель, ✂, м. (спец.).

Спецыяліст па састаўленню, фарміраванню паяздоў.

|| прым. саставіцельскі, ✂.

саставіць, ✂; зак.

1. Паставіць побач або ў адно месца.

   • С. снапы ў мэндлікі.
   • С. сталы ў адзін рад.

2. Атрымаць што-н. цэлае, злучыўшы асобныя часткі.

   • С. цягнік.
   • С. лякарства (перамяшаўшы кампаненты).

3. Зняць што-н. зверху.

   • С. вазоны з акна на падлогу.

|| незак. састаўляць, ✂.

|| наз. састаўленне, ✂.

састарэлы, ✂.

1. Які стаў стары.

   • С., хваравіты чалавек.
   • Дом для састарэлых (наз.).

2. перан. Які перастаў быць сучасным; устарэлы.

   • С. метад.
   • Састарэлае адзенне (нямоднае).

|| наз. састарэласць, ✂.

састарэцца, ✂; зак.

Тое, што і састарэць.

састаўны, ✂.

1. Які складаецца з некалькіх частак, элементаў.

   • Састаўная лесвіца.

2. Які з’яўляецца часткай чаго-н., уваходзіць у склад чаго-н.

   • Састаўная частка лякарства.