Verbum

веліза́рны, ✂.

Вельмі вялікі.

• Велізарная плошча.
• В. поспех.

|| наз. велізарнасць, ✂.

веліка...

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «вяліка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. велікадушны, велікарослы, велікасвецкі.

велікава́ты, ✂.

Крыху большы, чым патрэбны па памеру.

• Велікаватая шапка.

велікаду́шнічаць, ✂; незак.

Выяўляць, паказваць велікадушнасць.

|| зак. звелікадушнічаць, ✂.

велікаду́шны, ✂.

Які валодая высокімі душэўнымі якасцямі, паблажлівы да іншых аж да гатоўнасці бескарысліва ахвяраваць сваімі інтарэсамі.

• В. характар.
• В. ўчынак.
• Велікадушна (прысл.) даруйце мне.

|| наз. велікадушнасць, ✂.

веліка́н, ✂, м.

Чалавек надзвычай высокага росту.

|| ж. веліканка, ✂.

|| прым. веліканскі, ✂.

велікару́сы, ✂, м. (кніжн.).

Тое, што і рускія.

|| ж. велікаруска, ✂.

|| прым. велікарускі, ✂.

велікасве́цкі, ✂ (уст.).

Які мае адносіны да арыстакратычных слаёў грамадства, да так званага вялікага свету.

• Велікасвецкія манеры.
• В. салон.

ве́ліч, ✂, ж.

1. Што-н. надзвычай вялікіх памераў, гмах.

   • В. дрэва.
   • В. гор.

2. Грандыёзнасць, надзвычайная сіла праяўлення чаго-н., што выклікае вялікую павагу.

   • В. подзвігу.
   • В. таленту.

3. Вялікае значэнне каго-, чаго-н.

   • В. перамогі.

веліча́ць, ✂; незак.

1. Называць па імені і па бацьку, па званню і пад.

2. Ушаноўваць віншавальнай песняй (у народных абрадах; уст.).

|| наз. велічанне, ✂.