Verbum

сыты, ✂.

1. Тлусты, укормлены.

   • С. вяпрук.
   • Сытае дзіця.

2. Які наеўся ўдосталь.

   • С. (наз.) галоднаму не спагадае (прыказка).

3. Які ўтрымлівае шмат тлушчу.

   • Сытае мяса.

4. Які жыве ў дастатку, у раскошы (разм.).

   • Сытыя дзялкі.
   • Сытае жыццё.

◊

• Сыты па горла (разм. неадабр.) — з лішкам, дастаткова каму-н. чаго-н.

|| наз. сытасць, ✂.

сыходны, ✂.

1. Які паступова меншае, паніжаецца.

   • У сыходным парадку.
   • С. націск.

2. У матэматыцы: які сходзіцца, супадае.

◊

• Сыходная інтанацыя — з паступовым паніжэннем тону.

сыцець, ✂; незак.

Станавіцца сытым (у 4 знач.), адкормленым.

• Пры доглядзе кабан расце і сыцее.

|| зак. рассыцець, ✂ і пасыцець, ✂.

сыч, ✂, м.

1. Начная птушка атрада соў.

2. перан. Маўклівы, пануры чалавек.

   • Сядзіць с. сычом.

|| прым. сычыны, ✂.

• Сычынае гняздо.

сычуг, ✂, м.

1. Адзін з аддзелаў страўніка жвачных жывёл.

2. Яда з фаршыраванага каровінага страўніка.

|| прым. сычужны, ✂.

сышчык, ✂, м.

Тайны агент вышукной паліцыі.

|| ж. сышчыца, ✂.

|| прым. сышчыцкі, ✂.

сэнс, ✂, м.

1. Унутраная сутнасць, лагічнае значэнне чаго-н., якое спасцігаецца розумам.

   • С. слова (яго значэнне).
   • С. рамана.

2. Мэта, разумная аснова чаго-н.

   • С. жыцця.
   • С. работы.

|| прым. сэнсавы, ✂.

сэпія, ✂, ж.

1. Галаваногі марскі малюск, каракаціца, у целе якога выпрацоўваецца карычневае фарбавальнае рэчыва.

2. Натуральная карычневая фарба з гэтага рэчыва, а таксама малюнак, выкананы такой фарбай, або фатаграфія карычневага тону.

сэпсіс, ✂, м. (спец.).

Цяжкае інфекцыйнае захворванне, якое выклікаецца хваробатворнымі мікробамі.

|| прым. сэптычны, ✂.

сэптыма, ✂, ж.

У музыцы: інтэрвал шырынёй у сем ступеней.

• Вялікая с.
• Малая с.