Verbum

экзаменатар, ✂, м.

Выкладчык, які прымае экзамен.

|| ж. экзаменатарка, ✂.

|| прым. экзаменатарскі, ✂.

экзарх, ✂, м.

У праваслаўнай царкве: галава асобнай царкоўнай ці самастойнай царквы, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

экзатычны, ✂.

1. гл. экзотыка.

2. перан. Які здзіўляе сваёй незвычайнасцю, дзівосны, вычварны.

   • Экзатычная прычоска.
   • Экзатычная знешнасць.
   • Экзатычна (прысл.) апранацца.

|| наз. экзатычнасць, ✂.

экзекутар, ✂, м. (уст.).

1. У царскай Расіі: чыноўнік па гаспадарчай частцы і па нагляду за знешнім парадкам у якой-н. дзяржаўнай установе.

2. Той, хто ўчыняе экзекуцыю.

|| прым. экзекутарскі, ✂.

экзекуцыя, ✂, ж. (уст. кніжн.).

Цялеснае пакаранне.

|| прым. экзекуцыйны, ✂.

экзотыка, ✂, ж. (кніжн.).

Экзатычныя прадметы, з’явы.

• Усходняя э.

|| прым. экзатычны, ✂.

• Экзатычная прырода.
• Экзатычныя расліны.

экзэма, ✂, ж.

Незаразнае запаленчае захворванне скуры, якое суправаджаецца свербам і з’яўленнем высыпкі, гнойных пухіроў, струпоў.

|| прым. экзэматозны, ✂.

экзэмпляр, ✂, м.

1. Асобная адзінка, асобны прадмет з шэрага падобных.

   • Два экзэмпляры газеты.
   • Рэдкія экзэмпляры паштовых марак.

2. перан. Тое, што і тып (у 5 знач.; разм. жарт.).

○

• Сігнальны экзэмпляр — першы друкаваны экзэмпляр, які з’яўляецца ўзорам для ўсіх іншых экзэмпляраў пэўнага выдання.

экіпаж​¹, ✂, м.

Агульная назва лёгкіх пасажырскіх павозак.

|| прым. экіпажны, ✂.

экіпаж​², ✂, м.

1. Каманда, асобны састаў карабля, самалёта, танка.

   • Э. падводнай лодкі.
   • Э. верталёта.

2. Берагавая воінская часць марской пяхоты.

|| прым. экіпажны, ✂.