Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

шэрыф2, , м.

У мусульман: ганаровае званне асобы, якая нібыта вядзе сваё паходжанне ад Магамета.

шэсце, , н.

Урачыстае праходжанне, працэсія.

  • Першамайскае ш.

шэсць, ліч.

Лік, лічба і колькасць 6.

|| парадкавы ліч. шосты, .

  • Шостае пачуццё (інтуітыўнае адчуванне).

шэсцьдзесят, ліч.

Лік і колькасць 60.

  • Пад ш. каму-н. (хутка будзе шэсцьдзесят гадоў).
  • За ш. каму-н. (больш чым шэсцьдзесят гадоў).

|| парадкавы ліч. шасцідзесяты, .

шэсцьсот, ліч.

Лік і колькасць 600.

|| парадкавы ліч. шасцісоты, .

шэф, , м.

  1. Кіраўнік, начальнік.

    • Ш. паліцыі.
  2. Пра начальніка ў адносінах да падначаленых (разм.).

  3. Арганізацыя, якая ўзяла шэфства над кім-, чым-н.

    • Завод — ш. калгаса.

|| прым. шэфскі, .

шэфства, , н.

Грамадская дзейнасць па аказанню культурнай, вытворчай і інш. дапамогі.

  • Браць ш. над кім-н.

|| прым. шэфскі, .

шэфстваваць, ; незак.

Быць шэфам (у 3 знач.).

  • Ш. над школай-інтэрнатам.

шэф-повар, , м.

Старшы повар.

|| прым. шэф-поварскі, .