Verbum

сцярвятнік, ✂, м.

1. Драпежная птушка сямейства ястрабіных.

   • Арол-с.

2. Наогул жывёліна, якая харчуецца падлай.

   • Мядзведзь-с.

сцярпець, ✂; зак.

Цярпліва вынесці, вытрымаць што-н.

• С. абразу.

сцясніць, ✂; зак.

1. гл. цясніць.

2. Прымусіць каго-н. пацясніцца.

   • С. суседзяў.

|| незак. сцясняць, ✂.

сцяцца​¹, ✂; зак.

Счапіцца ў бойцы, сварцы.

|| незак. сцінацца, ✂.

сцяцца​², ✂; зак. (разм.).

1. Сабрацца ў камяк, скурчыцца.

   • С. ад холаду.

2. Шчыльна злучыцца, сціснуцца (пра губы, зубы і пад.).

   • Губы сцяліся ад болю.

3. Зацвярдзець пад уздзеяннем марозу.

   • Гразь к вечару сцялася.

|| незак. сцінацца, ✂.

сцяць​¹, ✂; зак.

Зняць, аддзяліць чым-н. вострым, ссячы.

• С. галаву.

|| незак. сцінаць, ✂.

сцяць​², ✂; зак. (разм.).

1. Абхапіўшы, сціснуць.

   • С. рукі рамянямі.

2. Шчыльна злучыць (губы, зубы і пад.).

   • С. губы да болю.

3. безас. Пра мароз; сцягнуць, схапіць.

   • Вечарам ваду сцяло.

|| незак. сцінаць, ✂.

|| наз. сцінанне, ✂.

сцячы, ✂; зак.

1. Пра вадкасць: збегчы па нахіленай паверхні ўніз.

2. Знемагчы ад страты крыві.

   • Ранены сцёк крывёю.

|| незак. сцякаць, ✂.

сцячыся, ✂; зак.

1. Пра патокі, вадкасць: злучыцца.

   • Ручаі сцякліся.

2. перан. Пра людзей: сысціся, з’ехацца ў адно месца.

   • На плошчу сцяклося многа народу.

|| незак. сцякацца, ✂.

счакацца, ✂; зак. (разм.).

1. Стаміцца ад доўгага чакання.

   • С. пісьма з фронту.

2. Дачакацца.

   • Пайду да сястры, с. не магу, каб пабачыць.