Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

самакат, , м.

  1. Назва веласіпеда ў арміі ў час першай сусветнай вайны.

  2. Дзіцячае механічнае рухальнае прыстасаванне ў выглядзе планкі на двух колцах з прымацаванай да яе ручкай накшталт веласіпеднага руля.

|| прым. самакатны, .

самакіраванне, , н.

  1. Права якой-н. арганізацыі, таварыства, гаспадарчай, адміністрацыйнай адзінкі вырашаць сваімі, мясцовымі сіламі пытанні свайго ўнутранага кіравання.

    • Студэнцкае с.
  2. Права дзяржаўнай адзінкі мець свае ўрадавыя органы, вырашаць пытанні ўнутранага заканадаўства і кіравання.

|| прым. самакіравальны, .

самакрутка, , ж. (разм.).

Самаробная папяроса.

  • Выкурыць самакрутку.

самакрытыка, , ж.

Крытыка недахопаў у сваёй рабоце, крытычныя адносіны да сваіх памылак, недахопаў.

  • Разгортванне крытыкі і самакрытыкі.

|| прым. самакрытычны, .

самакрытычны, .

Які адносіцца сам да сябе крытычна; які заключае ў сабе самакрытыку.

  • Самакрытычнае выступленне.

|| наз. самакрытычнасць, .

самалёт, , м.

Лятальны апарат, цяжэйшы за паветра, з рухавіком і нерухомымі крыламі.

  • Транспартны с.
  • Ваенны с.

  • Дыван-самалёт — у казках: чарадзейны дыван, на якім героі пералятаюць па паветры ў любое месца.

|| прым. самалётны, . Самалётнае абсталяванне.

самалёта...

Першая частка складаных слоў са знач. які мае адносіны да самалётаў, напр. самалётабудаўнік, самалётарамонтны.

самалётабудаванне, , н.

Вытворчасць самалётаў.

|| прым. самалётабудаўнічы, .

самалётаваджэнне, , н.

Тэорыя і практыка ваджэння самалётаў.

самалюбівы, .

Які вылучаецца абвостраным самалюбствам.

  • С. характар.