Verbum

трохтысячны, ✂.

1. Ліч. парадкавы ліч. да тры тысячы.

2. Які складаецца з трох тысяч адзінак.

   • Т. атрад.

3. Коштам у тры тысячы рублёў.

троху, прысл. (разм.).

Тое, што і трохі.

трохчлен, ✂, м.

Алгебраічны выраз, які складаецца з трох адначленаў.

|| прым. трохчленны, ✂.

трох’ярусны, ✂.

З трыма ярусамі, гарызантальна размешчанымі адзін над адным.

трошкі і трошачкі, прысл.

Нямнога, крышку, чуць-чуць ледзь-ледзь.

• Т. больш.
• Т. далей.
• Т. вышэй.

труба, ✂, ж.

1. Доўгі пусты ў сярэдзіне прадмет пераважна круглага сячэння, прызначаны для правядзення вадкасці, пары і пад.

   • Водаправодная т.

2. Духавы медны музычны інструмент з раструбам на канцы.

3. Канал у арганізме для сувязі паміж асобнымі органамі.

   • Еўстахіева т. (злучае поласць вуха з глоткай).

4. у знач. вык., каму-чаму і без дан. Справа дрэнь, гібель, пагібель (разм.).

   • Цяпер нам — т.
   • Справа — т.

◊

• Вылецець у трубу (разм.) — разарыцца, застацца без грошай.

• Хвост трубой (разм. жарт.) — 1) аб паднятым і загнутым хвасце; 2) не сумаваць, не падаць духам, трымаць сябе самаўпэўнена.

|| памянш. трубка, ✂.

|| прым. трубны, ✂.

труба...

Першая частка складаных слоў са знач.:

• 1) які мае адносіны да труб (у 1 знач.), напр. трубаачышчальнік, трубаачышчальны, трубазваршчык, трубаліцейны, трубаправод, трубапракатны, трубатранспарт, трубаўкладчык;
• 2) які мае адносіны да трубы (у 3 знач.), напр. трубаглотачны, трубанаднябенны.

трубадур, ✂, м.

1. Сярэдневяковы правансальскі (у паўднёвай Францыі) паэт-спявак.

2. перан., чаго. Той, хто ўслаўляе, прапагандуе што-н. (кніжн.).

|| прым. трубадурскі, ✂.

трубаправод, ✂, м.

Сістэма злучаных паміж сабой труб для перадачы на адлегласць вадкасці, газаў, пары і пад.

• Газавы т.

|| прым. трубаправодны, ✂.

трубаправодчык, ✂, м.

Спецыяліст па збудаванню і рамонту трубаправода.