Verbum

труба, ✂, ж.

1. Доўгі пусты ў сярэдзіне прадмет пераважна круглага сячэння, прызначаны для правядзення вадкасці, пары і пад.

   • Водаправодная т.

2. Духавы медны музычны інструмент з раструбам на канцы.

3. Канал у арганізме для сувязі паміж асобнымі органамі.

   • Еўстахіева т. (злучае поласць вуха з глоткай).

4. у знач. вык., каму-чаму і без дан. Справа дрэнь, гібель, пагібель (разм.).

   • Цяпер нам — т.
   • Справа — т.

◊

• Вылецець у трубу (разм.) — разарыцца, застацца без грошай.

• Хвост трубой (разм. жарт.) — 1) аб паднятым і загнутым хвасце; 2) не сумаваць, не падаць духам, трымаць сябе самаўпэўнена.

|| памянш. трубка, ✂.

|| прым. трубны, ✂.