Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёікмноуыьэюя
бгдлнпрўц

цалок, ✂, м. (разм.).

Чалавек, які метка пападае ў цэль.

цаля, ✂, ж.

Мера даўжыні, адна дванаццатая фута, роўная 2,54 см.

|| прым. цалёвы, ✂.

  • Цалёвая дошка.

цаляць, ✂; незак.

  1. Старацца папасці ў цэль.

    • Ц. снежкай у сябра.

  2. Пападаць, трапляць.

    • Кулі метка цалялі ў мішэнь.

  3. перан. Мець намер заняць якое-н. месца, пасаду (разм.).

    • Ц. у начальнікі.

|| наз. цалянне, ✂.