Verbum

мяжа, ✂, ж.

1. Вузкая палоска неўзаранай зямлі паміж палеткамі, участкамі, уладаннямі.

2. Пагранічная лінія паміж сумежнымі дзяржавамі; граніца.

3. перан. Парадак паводзін, форм абыходжання, рубеж чаго-н. дазволенага.

   • Ні ў выказваннях, ні ва ўчынках ён не дазваляў сабе пераходзіць мяжы прыстойнасці.

|| прым. межавы, ✂.

мязга, ✂, ж.

1. Мяккая частка дрэва, што знаходзіцца паміж карой і драўнінай.

   • Сасновая м.

2. Маса, якая атрымліваецца пасля расцірання чаго-н.

   • Бульбяная м.
   • Вінаградная м.

|| прым. мязговы, ✂.

мяздра, ✂, ж. (спец.).

Слой падскурнай клятчаткі на нявырабленай шкуры.

|| прым. мяздровы, ✂.

мяздрыць, ✂; незак.

Ачышчаць ад мяздры (у 1 знач.).

• М. шкуру.

|| наз. мяздрэнне, ✂.

мякаць, ✂, ж.

1. Мяккая частка цела жывёлы або чалавека.

2. Мяса без касцей.

   • Аддзяляць м. ад касцей.

3. Мяккая частка пладоў, ягад, клубняў.

   • М. яблыка.

|| прым. мякатны, ✂.

мякіна, ✂, ж.

Адходы, якія застаюцца пасля абмалоту і ачысткі зерневых, бабовых культур і лёну.

|| прым. мякінны, ✂.

• М. хлеб.

мякіннік, ✂, м.

1. мн. -аў.

2. Памяшканне, куды ссыпаюць мякіну.

3. Той, хто харчуецца хлебам з мякінай (разм.).

4. Паўднёвая расліна з сямейства злакаў.

   • М. безасцюковы.

мякіш, ✂, м.

1. Мяккая частка печанага хлеба.

2. Мяккая частка чаго-н.; мякаць.

мякка...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. мяккі (у 1 знач.), напр. мяккападнябенны, мяккатканы;
2. з мяккім (у 1 знач.), напр. мяккаскуры, мяккацелы, мяккахвосты, мяккашэрсны;
3. мяккі (у 3 знач.), напр. мяккаачэрчаны, мяккадзейны, мяккапругкі;
4. з мяккім (у 4 знач.), напр. мяккасардэчнасць, мяккасардэчны.

мяккасардэчны, ✂.

Які вызначаецца душэўнай мяккасцю, дабрынёй, чуласцю.

|| наз. мяккасардэчнасць, ✂.