Verbum

зняволіць, ✂; зак.

Пазбавіць волі, узяць пад арышт.

• З. злачынцаў.

|| незак. знявольваць, ✂.

|| наз. зняволенне, ✂.

знямелы, ✂.

Тое, што і анямелы.

|| наз. знямеласць, ✂.

знямога, ✂, м.

Стан крайняй стомленасці, бяссілля.

• Зваліцца з ног ад знямогі.

зняможаны, ✂.

Даведзены да знямогі; знясілены; які выражае знямогу.

• З. чалавек.
• З. твар.

|| наз. зняможанасць, ✂.

знянацку, прысл.

Раптоўна, нечакана.

• З. напасці на варту.

зняпраўдзіць, ✂; зак. (разм.).

Абвергнуць, даказаць непраўдзівасць чаго-н.

• Ён імкнуўся з. распаўсюджаныя чуткі.

знясіленне, ✂, н.

1. гл. знясіліцца, -ць.

2. Стан крайняй стомленасці, поўнай страты сіл.

   • Падаць ад знясілення.

знясілены, ✂.

Крайне стомлены, абяссілены, які сведчыць пра знясіленне.

• З. арганізм.

|| наз. знясіленасць, ✂.

знясілець, ✂; зак.

Стаць бяссільным, аслабець, знемагчы.

• Стары зусім знясілеў.

знясіліцца, ✂; зак.

1. Зрабіцца слабым, бяссільным.

   • З. ад цяжкай працы.

2. Спустошыцца (пра глебу).

   • Зямля знясілілася.

|| незак. знясільвацца, ✂.

|| наз. знясіленне, ✂.