зняможаны прыметнік
Даведзены да знямогі; знясілены; які выражае знямогу.
- З. чалавек.
- З. твар.
|| назоўнік: зняможанасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
зняможаны прыметнік
Даведзены да знямогі; знясілены; які выражае знямогу.
|| назоўнік: зняможанасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)