Verbum

знак, ✂, м.

1. Метка, прадмет, якім абазначаецца, выражаецца што-н.

   • Знакі адрознення (умоўныя абазначэнні на форменным адзенні, якія паказваюць род войск, званне і пад.).
   • Знакі ўзнагароды (пра ордэны, медалі).
   • Грашовы з. (крэдытны білет).
   • З. паштовай аплаты (марка).

2. Знешняе сведчанне, прымета чаго-н.

   • Знакі ўвагі.
   • Нядобры з.
   • Маўчанне — з. згоды.

3. Жэст, рух, якім сігналізуюць, паведамляюць што-н.

   • Падаць з. галавой.

◊

• Пад знакам чаго (высок.) — кіруючыся якой-н. ідэяй, якім-н. імкненнем.

  • Пад знакам барацьбы за мір.

• У знак чаго — як сведчанне, доказ чаго-н., выяўляючы, паказваючы што-н.

  • У знак памяці.

  • У знак пратэсту.

|| прым. знакавы, ✂.

• Знакавая сістэма (сістэма знакаў як сродак камунікацыі ў 2 знач. і спец.).

знакаміты, ✂.

Шырока вядомы, славуты.

• З. горад.

|| наз. знакамітасць, ✂.

знамянальны, ✂.

1. Важны, значны.

   • Знамянальныя падзеі.
   • Знамянальная дата.

2. У мовазнаўстве: які мае самастойнае значэнне; проціл. службовы.

   • Знамянальныя часціны мовы.

|| наз. знамянальнасць, ✂.

знаны, ✂ (разм.).

1. Вядомы, славуты.

   • З. ў рэспубліцы чалавек.

2. Знаёмы, пазнаны ў мінулым.

   • Знаныя дарогі.

|| наз. знанасць, ✂.

знарок, прысл.

З якой-н. мэтай, з пэўнымі намерамі.

• З. папярэдзіў.
• Як з. (нібы назло).

знасіцца, ✂; зак.

Стаць непрыгодным ад доўгай носкі ці работы.

• Боты знасіліся.
• Поршні знасіліся.
• Арганізм знасіўся (перан. дачасна састарыўся, аслабеў).

|| незак. зношвацца, ✂.

|| наз. знос, ✂ і зношванне, ✂.

• Знос аўтапакрышак.
• Няма зносу чаму-н. або не ведае зносу што-н. (доўга не зношваецца; разм.).
• Працаваць на знос (перан.).
• Зношванне арганізма (перан.).

знасіць​¹, ✂; зак.

Доўгай носкай зрабіць непрыгодным.

• З. сукенку.

◊

• Не знасіць галавы каму (разм.) — не мінуць пакарання, не ўцалець, загінуць з-за сваёй неасцярожнасці, свавольства і пад.

|| незак. зношваць, ✂.

|| наз. зношванне, ✂.

знасіць​², ✂; зак.

Занесці куды-н. і прынесці назад.

• З. дзіця да ўрача.

знатнасць, ✂, ж. (уст.).

Прыналежнасць да знаці, становішча знатнага (у 2 знач.) чалавека.

знатны, ✂.

1. Вядомы, славуты.

   • Знатныя людзі краіны.
   • З. пчаляр.

2. Які належыць да знаці (уст.).

   • З. род.