знак, , м.

  1. Метка, прадмет, якім абазначаецца, выражаецца што-н.

    • Знакі адрознення (умоўныя абазначэнні на форменным адзенні, якія паказваюць род войск, званне і пад.).
    • Знакі ўзнагароды (пра ордэны, медалі).
    • Грашовы з. (крэдытны білет).
    • З. паштовай аплаты (марка).
  2. Знешняе сведчанне, прымета чаго-н.

    • Знакі ўвагі.
    • Нядобры з.
    • Маўчанне — з. згоды.
  3. Жэст, рух, якім сігналізуюць, паведамляюць што-н.

    • Падаць з. галавой.

  • Пад знакам чаго (высок.) — кіруючыся якой-н. ідэяй, якім-н. імкненнем.

    • Пад знакам барацьбы за мір.

  • У знак чаго — як сведчанне, доказ чаго-н., выяўляючы, паказваючы што-н.

    • У знак памяці.

    • У знак пратэсту.

|| прым. знакавы, .

  • Знакавая сістэма (сістэма знакаў як сродак камунікацыі ў 2 знач. і спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)