Verbum

глухмень, ✂, ж. (разм.).

Глуш.

• Лясная г.
• Жыць у глухмені.

глухнуць, ✂; незак.

1. Станавіцца глухім (у 1 знач.).

2. Заціхаць, слабець, знікаць.

   • Шум глухне.
   • Матор глухне (перастае працаваць).

3. Дзічэць, зарастаць пустазеллем.

   • Цыбуля без догляду глухне ад травы.

4. перан. Паступова слабець або знікаць.

   • Пачуцці з часам глухнуць.

|| зак. заглухнуць, ✂ і аглухнуць, ✂.

глуш, ✂, ж.

1. Густа парослы ўчастак лесу.

   • Лясная г.

2. Аддаленае ад паселішчаў месца, захалусце.

   • Жыву ў глушы, далёка ад горада.
   • У такую г. аўтобусы не даходзяць.

3. Позняя, глухая пара.

   • У такую г. людзі адпачываюць.

глушыцель, ✂, м.

1. Прыстасаванне для змяншэння сілы гуку рухавіка, механізма і пад. (спец.).

2. перан. Той, хто глушыць (у 3 знач.), падаўляе што-н.

   • Глушыцель крытыкі.

глушыць, ✂; незак.

1. Перашкаджаць слухаць. Розныя шумы глушылі прамову і нічога не было чуваць.

2. Рабіць нячутным, заглушаць.

   • Г. радыё.

3. Не даваць расці, перашкаджаць развіццю чаго-н.

   • Крапіва глушыла буракі.
   • Г. ініцыятыву (перан.).

4. Моцным ударам аглушаць, пазбаўляць прытомнасці.

   • Г. рыбу.

5. Выключаць (матор, машыну і пад.).

   • Г. матор.

6. Вельмі многа піць чаго-н. (пераважна алкагольнага; разм.).

   • Г. гарэлку.

|| зак. заглушыць, ✂ і аглушыць, ✂.

|| наз. глушэнне, ✂.

глушэц, ✂, м.

1. Вялікая лясная птушка сямейства цецерукоў.

2. Глухі чалавек (разм.).

|| прым. глушцовы, ✂.